[Recenzja] Sekrety i marzenia Violetty (wydawnictwo Egmont)

[Recenzja] Sekrety i marzenia Violetty (wydawnictwo Egmont)

Cześć! Przepraszam, że o tak późnej porze, ale brat zabrał mi laptopa, żeby oglądać mistrzostwa świata w LoLa i tak jakoś wyszło. Dziś już czwarty post z cyklu, który udostępniamy dzięki wydawnictwu Egmont - KLIK.

Dotychczas ukazały się recenzje: 

♣ magazynu Violetta - Prosto z ekranu (nr 1/2013) KLIKNIJ TUTAJ
♣ magazyn Violetta - Za kulisami KLIKNIJ TUTAJ
♣ kalendarz szkolny Violetta KLIKNIJ TUTAJ

Przygotujcie się na baaaardzo dużo zdjęć, bo dziś:

Sekrety i marzenia Violetty

 pierwsze wrażenie

Do tej pory to mój ulubiony produkt. Naprawdę. Gdybym była teraz w Empiku nie żałowałabym żadnej złotówki wydanej na ową książkę. Z zewnątrz format jak każdy inny. To samo - szata graficzna, zdjęcia, na tylnej okładce opis fabuły Violetty. Zaglądając do środka nie wiedziałam, z czym mam do czynienia. Bardzo mile się zaskoczyłam...

Recenzja i zdjęcia należą do Wiolczur i zostały wykonane dla bloga Violetta Polska i wydawnictwa Egmont. Kopiowanie surowo zabronione. 

Sekrety i marzenia Violetty okazały się pamiętnikiem. Dosłownie. Pamiętnikiem Violetty pisanym w dokładnie takim samym stylu, w jakim widzimy to na ekranie telewizora. Są zdjęcia, są rysunki, są wpisy i opisy przygód Violetty, które znamy z serialu.

 

Mimo pokaźnej liczby stron (bo ponad stówę), książeczkę czytało mi się bardzo szybko i płynnie. Wciągnęłam się jak diabli, ponieważ język jest prosty, pisany w stylu nastolatka, litery i czcionka urozmaicona, ale spora i czytelna. Ogólnie mówiąc forma książki aż się prosi o jej jak najszybsze przyswojenie. Co też uczyniłam. Dosłownie, ponieważ czytałam ją niecałą godzinę, kartkując pamiętnik z wypiekami na twarzy.

Spodziewałam się, że czytając historię Violetty będę znudzona, wszak znam ją na wylot z serialu. Jednak wcale tak się nie stało. Zgłębiając się w papierową wersję danej historii, oddziałujemy na całkowicie inne rejony - wyobraźnię. Inaczej jest móc poznawać historię widząc ją naocznie, a inaczej mogąc sobie ją wyobrazić, widząc tekst. Dodatkowo, mając ten tekst podany w formie pamiętnikowej. To było bardzo fajne doznanie.

Tak naprawdę to przeżyłam wszystko na nowo. Od zera. Niby znałam kolejność wydarzeń, ale całkowicie inaczej jest poznawać je za pomocą serialu, a inaczej z perspektywy głównej bohaterki. Na okres lektury stajemy się pamiętnikiem - jej powiernikiem i skarbnicą największych sekretów, myśli i tajemnic. Vilu ufa nam i powierza swoje sekrety, a my musimy po prostu ją wpierać i trzymać je w tajemnicy. Ja się wczułam w tę rolę, bo była przyjemna.

Przeżyłam z nią po kolei każdy moment z pierwszych czterdziestu odcinków, a także poznałam jej życie i myśli od podszewki. Dowiedziałam się też parę innych rzeczy, o których nie wspomniano w serialu.

A także reagowałam. Piekliłam się widząc, że coś idzie nie po myśli Violetty, a także ogromnie przeżywałam jej pocałunek z Leonem. Czyli robiłam to samo, co robiłam oglądając serial, ale także czytając jakąkolwiek książkę. Pod tym względem Sekrety i marzenia spełniły swoją rolę doskonale. Wzbudziły moje emocje.

Książka pisana jest w takim stylu, który z pewnością będzie odpowiadał każdemu. Ja jestem dość wymagającym czytelnikiem, więc zwróciłam uwagę na fakt, że pisana była nie z myślą o tym, aby jak najwiarygodniej ukazać Violettę (czyli jako prawie dorosłą dziewczynę :>), tylko żeby została jak najlepiej odebrana przez potencjalnych odbiorców, czyli młodzież i dzieci w granicach wiekowych 8-16. Właśnie dlatego, może się wydawać po stylu pisania i formułowania myśli, że Vilu jest o wiele młodsza. Ale jak już mówiłam - to nie przeszkadza. Ja się przyzwyczaiłam.

Rozdziałów książki jest kilka i każdy obejmuje daną partię odcinków i wydarzeń, które łącznie opowiadają historię znaną nam dokładnie z pierwszej połowy pierwszego sezonu, co pozwala wysnuć przypuszczenie, że powstanie druga część. To dodatkowy wydatek, ale będzie więcej przygód, ilustracji, myśli!

Pewnie jesteście ciekawi, jak wyglądają sprawy Tomasa i Leona w tym pamiętniku. Ja się nie rozczarowałam, gdyż są dokładnie takie, jak w serialu. Widać delikatne nachylenie w stronę Tomasa, ale to nachylenie było widoczne również w serialu. I tak samo jak w nim, w książce gdzieś tak od połowy powoli na pierwszy plan wysnuwa się León i całkiem wysnuje się już pod koniec owego pamiętnika i na początku drugiej części, która, miejmy nadzieję, już niebawem.

Fajnie, że mogłam tą książkę przeczytać serio. Brakowało mi w serialu tego, że widziałam tęskne spojrzenia Vilu i Tomasa, a nie znałam myśli głównej bohaterki. Teraz znam! :) Nie są tak dojrzałe, jak na szesnastolatkę, ale pamiętajmy, że Viola była bardzo świeża w te klocki.

Trafiało się wiele kwiatków, tj. myśli, które szczególnie mnie bawiły. I za to również bardzo polubiłam Sekrety.

podsumowanie

Do tej pory chyba najlepsza rzecz ze wszystkich! Bardzo gorąco polecam, gdyż ja się dobrze bawiłam, czytając. 

PS

Jeśli dotarłeś do końca recenzji -  gratuluję i dziękuję za poświęcony czas! Nie zapomnij o tym, aby wyrazić swoje zdanie o niej w komentarzu! Jako nagrodę za to, że przeczytałeś wszystko, powiem Ci, że egzemplarz, który otrzymałam pocztą (oraz jeszcze jeden dodatkowy) będzie jedną z wielu nagród w naszym konkursie, który już niebawem!

Na koniec mam do Ciebie jeszcze jedną prośbę - kliknij i przeczytaj to, co mam Ci TUTAJ do powiedzenia. Gwarantuję, że nie pożałujesz! :) 

Do zobaczenia jutro!!!

Post dzięki uprzejmości wydawnictwa